روی دیوار اتاق یک بنر تسلیت برای حادثه دیدگان زلزله کرمانشاه نصب شد، روی آن نوشته شده بود: دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد/ شاید به زیر آوار فرهاد رفته باشد!
بنر دیگری هم روی دیوار بود که نشان از عنوان جلسه داشت؛ نقد و بررسی کتاب «راویان قصه‌های رفته از یاد»، که خوانندگان اشعار نو را به یاد شعر «آخر شاهنامه» سروده مهدی اخوان ثالث می‌اندازد.
جلسه با قرائت قرآن و صلوات شروع شد، یک جلسه کوچک که سرد و سخت نبود، صمیمی بود و حرفهای زیادی برای گفتن داشت؛ جلسه‌ای که دو نویسنده جوان داشت که قرار شد تا کتابشان نقد شود، کتابی که برگرفته از نظرات 14 سفرنامه‌نویس در گذر از شهر نکا بوده است.
علی رستم‌نژاد و زبیده سورتیچی نویسندگان این کتاب هستند، آنها از نوشته خود گفتند، اعتراف هم داشتند، اعتراف به اینکه می‌بایست بهتر از این می‌نوشتند اما منتقدان حرفهای دیگری داشتند؛ علی رحمان‌پرست و محمود محمدی معتقد بودند که برآورد یک کار تیمی باید بسیار بهتر از این می‌شد و از سفرنامه نویس‌های دیگری نیز استفاده می‌شد و یا از منابع دیگری.
پس از حدود دو ساعت بالاخره حرفها تمام، و جلسه هم تمام شد، دیگر
صحبت از نقد و انتقاد نیست، صحبت از این است که شهر نکا نویسندگان و کتابخوانان
بسیاری دارد، آنها نیاز به فضاهای بهتری برای برگزاری جلسات نقد و بررسی کتاب و
نویسندگی و خوانش کتاب دارند، باید در جهت شکوفایی استعدادهای آنها کوشید.
دیروز هیچکدام از نوجوانان حاضر در جلسه با گوشی همراه خود کار نکردند، آنها دو ساعت پای صحبتهای منتقدان و نویسندگان نشستند، آنها حتی اگر یک کلمه یا جمله جدیدی از این نشست یاد گرفته باشند هم خوب است.
هدف این نشستها باید بالندگی و رشد فکری و اضافه شدن به معلومات عمومی حاضران و همراه کردن آنها با عنوان برنامه باشد، نخستین نشست نقد و بررسی کتاب در نکا که در هفته کتاب و کتابخوانی برگزار شد، باید ادامه یابد تا به گسترش فرهنگ کتابخوانی کمک کند.
انتهای پیام/ 1354
