واقعا در ابتدا فکر کردم این نامه یک شوخی مجازی است. چیزی شبیه دروغ اول آوریل یا دروغ سیزده خودمان اما این خبر راست، راست، راست بود.
30 نماینده مجلس واقعا پای خود را در کفش کی‌روش کرده‌اند. کفشی که تا حالا فوتبالی‌ها نتوانسته‌اند در آن با کی‌روش شریک شوند چه برسد به نمایندگی که برخی از آنها حتی عکس با شورت ورزشی هم ندارند.
این آقایان با خود چه فکر کرده‌اند نمی‌دانم اما به نظر می‌رسد آنها می‌خواهند جای خود را در دل هوادارن دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که از حذف سید جلال حسینی و وریا غفوری دلخور هستند، باز کنند. بالاخره سال بعد سال انتخابات است.
برخی اتفاقات و تصمیم‌ها در پارلمان به حدی غریب است که شاخ در آوردن بر روی سر آدمی چندان عجیب نیست.
امروز 30 نماینده مجلس فکر کرده‌اند که از کی‌روش بیشتر می‌فهمند و از او نسبت به تیم ملی دلسوز تر هستند. در حالی که تاریخ نشان داده است سرمربی تیم ملی با تمام لج بازی‌هایش همیشه بهترین تصمیم را برای فوتبال ایران گرفته است.
خود فوتبالی‌ها هم می‌گویند که انتخاب بازیکن، مهم‌ترین و ابتدایی‌ترین حق یک سرمربی است. این حضرات می‌خواهند این حق را از سرمربی سابق تیم رئال مادرید و پرتغال بگیرند.
شاید این 30 نماینده فکر می‌کنند فوتبال را بیشتر از کی روش می‌فهمند. واقعا اگر اینگونه است که بهتر است یکی از این افراد را بعد از جام جهانی به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کنیم تا او، ایران را بر بام آسیا برساند.
بهتر است نمایندگان مجلس از ابزار نظارت خود در اموری استفاده کنند که باری از دوش مردم بردارد و مشکلات اقتصادی و اجتماعی آنها را حل کند.
اگر برخی از نمایندگان همت این 30 نماینده در پیگیری امور را داشتند قطعا بسیاری از مشکلات کشور حل شده بود.
کاش این 30 نفر به جای ترکیب تیم ملی از وزیر ورزش سوال می‌کردند که در بخش جوانان و حل مشکلات آنها از جمله ازدواج چه کاری کرده است. چرا تمام حواس این وزارت‌خانه که نام جوانان را هم یدک می‌کشد متوجه ورزش شده است؟ این هم جالب است که آیا این نمایندگان نمی دانند فدراسیون فوتبال مثل ادارات کل تربیت بدنی زیر مجموعۀ وزارت ورزش نیست و مستقل است و نباید دولت در کار آن دخالت کند و تنها وظیفۀ کمک را بر عهده دارد؟ اطلاعات این نمایندگان واقعا در همین حد است؟
بهتر بود این سراغ مدیران سابق باشگاه استقلال و پرسپولیس بروند و از آنها در مورد شکایت‌های بازیکنان و مربی‌های خارجی و بدهی آنها بپرسند و این که چرا مدیران آنها با انبوهی از وعده می آمدند و با کوهی از بدهی می رفتند و اگر از این جنس آدم ها کاری برای فوتبال و ورزش برمی آمد وقتی سر از هیأت مدیرۀ باشگاهی در می آوردند انجام می دادند.
راه‌های بسیاری برای انجام دادن وظیفه نمایندگی وجود دارد. پس بهتر است نمایندگان به آنها بپردازند و ترکیب تیم ملی را به سرمربی باتجربه و مشهور تیم ملی بسپارند. که هرکسی را بهر کار ساختند.
