یادداشت/ احسان محمدی
هر تعارفی می‌کنید لطفاً تعارف دم در را ترک کنید! وقتی قرار است همه‌مان داخل بشویم یا برویم بیرون چه توفیری می‌کند چند ثانیه کی جلوتر برود و این همه من بمیرم، تو بمیری، مرگ من، جان تو دقیقاً چه سودی دارد؟!
آوای خزر - احسان محمدی: چندسال پیش استادی اهل بلژیک مهمان دانشگاه ما شد. روز بعد از ورودش پرسید شما ایرانی ها چرا اینقدر از دَر می‌ترسید؟
منظورش این بود که چرا وقتی دسته جمعی جلوی دری می‌رسیم همه با اصرار می‌خواهند بغل دستی‌شان را هل بدهند برود بیرون! انگار دهان اژدهاست!
برایش توضیح دادم این تعارف ماست که یعنی چقدر باحال و با معرفتیم و جون داداش اول شما!
با هم از کرج رفتیم تهران. از رانندگی اصیل ایرانی! وحشت کرده بود که همه روی دست هم می‌پیچند و هیچکس به دیگری راه نمی دهد!
توی چشم‌هایش یک «نه به اون تعارف دم دَرتون نه به این رانندگی‌تون» خاصی دیده می‌شد!
دو زن چادری و میانسال را دیدم که جلوی در مغازه‌ای به هم تعارف می‌کردند. همان بفرما، بفرمای روح فرسای همیشگی. یکی شان خیلی مقاومت می‌کرد که نرود داخل و هی می‌گفت: به جان عزیزت نمیشه!
آن یکی خیلی جدی گفت: مگه میشه؟! شما سیدی! اون دنیا جواب جدت رو چی بدم؟
زن قبول کرد و جلوتر وارد مغازه شد. جان عزیز این یکی هم کشک!
واقعاً در آن دنیا جد بزرگوار سیدها گله مند می‌شود که چرا فلان روز جلوی در زودتر از نوه من داخل رفتی؟
امسال گاردین در مطلبی به معرفی 10 کلمه که فاقد معادل در زبان انگلیسی هستند پرداخته بود که تعارف از ایران هم در این لیست دیده می شد. مفهومی که شدت و غلظت آن در ایران آنقدر زیاد و پیچیده است که هرگز یک خارجی آن را درک نمی کند!
هر تعارفی می‌کنید لطفاً تعارف دم در را ترک کنید! وقتی قرار است همه‌مان داخل بشویم یا برویم بیرون چه توفیری می‌کند چند ثانیه کی جلوتر برود و این همه من بمیرم، تو بمیری، مرگ من، جان تو دقیقاً چه سودی دارد؟!
اگر راست می گوییم و در تعارف‌مان صادق هستیم هنگام رانندگی، در صف و جاهایی که ضرر و منفعت واقعی ممکن است وجود داشه باشد تعارف کنیم و به دیگران راه بدهیم!
انتهای پیام/
نظرات شما
پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین اخبار
