روزگاریست که مدعیان حقوق بشر به زاد و ولد نسلهای بیهویت و تقویت پلیدیها میپردازند، نسلی که نه دین و آیین میشناسند و نه بویی از انسانیت برده‌اند، آنها در سراسر جهان برای خود پایگاهی برای آدمکشی و نسلکشی ساخته‌اند و این نسل قرار است دنیا را از ستم و بیعدالتی نجات دهد!
گروه‌های تکفیری و در رأس آنها داعش که روی همه مجموعههای تروریستی و تکفیری را سفید کرده است؛ به پشتوانه دولت آمریکا، رژیم صهیونیستی و آل‌سعود در منطقه خاورمیانه دست به جنایتها و بیشرمیهایی میزند که گاه حامیان خود را نیز به تعجب وامیدارد!
سکوت مجامع بینالمللی، همپیمانی و رضایت دولتهای حامی تروریست، سکوت معنادار برخی کشورهای مسلمان و حمایت بیچون و چرا و تمام‌قد آل‌سعود از گروه‌های تکفیری برای اعلام هویت خود در منطقه، پشتیبانی کشورهایی چون ترکیه و تحریمهای ریز و درشت و بیانیههای هدفمند آمریکا و اسرائیل و عربستان در مجامع بینالمللی علیه مقاومت و جمهوری اسلامی ایران، تنها نمونههایی از بحران فعلی در خاورمیانه است، بحرانی که انگیزه داعش برای آدمکشی و فساد در این منطقه استراتژیک را حفظ کرده است.
اما قرار نیست این هیاهو بیپاسخ بماند و استکبار و جهل دست به دست هم داده و کشورگشایی و لشکرکشی کنند، قرار نیست همه کشورها یا سکوت کنند، یا خود را به خواب بزنند یا حمایت کنند، هستند دولتهایی که هر جا صدای مظلوم را میشنوند، تا به ندای «هل من ناصر ینصرنی» او پاسخ ندهند، خواب راحتی ندارند، زیرا پیرو مکتب و رسولی هستند که میفرماید: «من سمع رجلا ینادی یا للمسلمین! فلم یجبه فلیس بمسلم»، کسی که بشنود صدای مسلمانی را که می‌گوید ای مسلمانان! (به داد من برسید) ولی جوابی ندهد، مسلمان نیست.
هیچ انسان آزاده و حقطلبی در برابر کشتار بیرحمانه انسان‌های بیگناه سکوت نمی‌کند، لذا میبینیم اکنون حتی در کشورهای غربی، آمریکایی و عربی حامی تروریست، انسانهایی هستند که بدون توجه به سیاستهای دولت خود و دین و آیین کشورهای مظلوم، علیه جنایتها و کشتارهایی که به نام اسلامخواهی و مقابله با تروریست انجام می‌شود، واکنش نشان داده و اعتراض خود را ابراز میکنند.
براندازی جمهوری اسلامی ایران، موضوع اصلی اتاق فکر مشترک صهیونیست، آمریکا و متحدان عربی اروپایی است، لذا یکی از ابزارهای مهمی که بر آن تأکید داشته و دارند، استفاده از اسلام علیه اسلام است؛ میخواهند با پرچمی مزین به جمله «لا اله الا الله» و در دست گرفتن قرآن و از طرفی کشتار بی‌گناهان دست به اسلامهراسی و ایرانهراسی بزنند، فراخوان همکاری داده‌اند و جاهلان و تشنگان زر و زیور و فساد را از سراسر جهان به خاورمیانه کشاندند تا با حمله به یمن، سوریه و عراق، به رویای خود در ایران دست یابند.
اما مگر می‌شود نظام مقدسی که در مسیر تشکیل حکومت الهی تلاش می‌کند را از پای درآورد، مگر می‌شود ملتی که پای آرمانهای خود ایستاده است را برانداخت، مگر می‌شود مردمی که هشت سال جنگ تحمیلی را تحمل کردند، کوچهکوچههای شهر خود را با نام شهید میشناسند و منتظر اذن جهاد مقتدای خود هستند را به کشته شدن و جنگ، تهدید کرد.
اینچنین است که ایران اسلامی در پاسخ به ندای مظلومان، آستین همت بالا زده و نیروهای ولایی، متعهد و مجرب خود که برای کمک به مظلومان داوطلب شده‌اند را به سوریه و عراق اعزام می‌کند تا مدافعان حرم ولایت باشند، زیرا استکبار میداند که ولایت و امامت خط قرمز مسلمانان است، لذا سعی می‌کند تا با حمله به زیارتگاهها و قبور ائمه معصومین (ع) در سوریه و عراق، بهویژه ایران را حساستر کرده و واکنش جمهوری اسلامی ایران را بسنجد.
اما ایران بهخوبی از اهداف جرثومههای فساد آگاه است، لذا با تکیه بر نیروهای بسیجی و ولایی خود، حرکت هدفمند و منطقی را در پیش گرفته است و در این راه نیز تاکنون شهدای زیادی را تقدیم اسلام کرده است.
شهدای مدافع حرم به قهرمانانی بیبدیل تبدیل شده‌اند؛ همانهایی که با شناخت زمانه و جلوتر از زمانه به اهداف دشمن آگاه شده‌اند، دشمنی را دیدهاند که از بریدن سرهای بی‌گناهان ابایی ندارند، با کشتن زنان و کودکان خود را سرگرم میکنند، بر سر خرید و دست‌به‌دست کردن دختران و زنان جوان با یکدیگر به نزاع میپردازند، در مدرسههای کذایی به کودکان و نوجوانان درس مبارزه با اسلام را میآموزند، به هیچ دین و آیین و قانونی پایبند نیستند، یا در جهل مطلق فرو رفتهاند و یا با نفرت علیه مبانی اسلام به نبرد برخاستهاند.
جمعه هفته گذشته بود که خبر شهادت، اسارت و زخمی شدن دهها تن از نیروهای مدافع حرم در منطقه «خانطومان» شهر حلب سوریه را شنیدیم، این خبر موجی از تأثر را در روح و جان هر انسان آزادیخواه بر جای گذاشت، 13 شهید از فرزندان مازندران هستند، این شهدا تا ساعاتی دیگر بر دستان مردمان خطه علویان تشییع میشوند.
آنها اسطورههای ایثار و صلابت هستند، مردان مردی که مرزها را درنوردیدند تا قداست حرم آلالله مورد تعرض قرار نگیرد، تا چشم طمع دشمن به ایران اسلامی باز نشود، رفتند تا ایران به سرنوشت عراق و سوریه دچار نشود، رفتند تا امنیت مردمان دیارشان برای همیشه حفظ بماند.
مردان بیادعای وطن، آن مدافعان حرم رفتند تا از دین و آیین و ناموس وطن دفاع کنند، رفتند تا دست متجاوز به خاک ایران نرسد، رفتند تا از زنان و دختران و کودکان سرزمین آریایی دفاع کنند، رفتند تا ایران همچنان آزاد و آباد بماند، رفتند در حالیکه نه تشنه نان بودند و نه تشنه نام، آنها با خدای خود عهد و پیمان بستند که تا آخرین نفس در راه رضای او گام بردارند، مردان مردی که قنوت شهادت داشتند و سجده ارادت.
آنزمانی که خیلی از ما در خواب راحت بودیم، آنها در بیدارباش خود، مصوبات اتاقهای فکر دشمن را رصد میکردند، آنها بیداردلان و شیرمردانی هستند که یادشان از حافظه تاریخ پاک نمیشود و بهراستی که تا آخرین نفس پای قرار عاشقی خود با خدا ماندند.
اردیبهشتماه است فصل بهار نارنج، به احترام تو جشنها لغو شد، خوش آمدی شهید مدافع حرم، امروز همه میآیند در تشییع تو، چه باشکوه آمدی و با خود بهار آوردهای.
دسته گلهای حرم! شهیدان حبیبالله قنبری، سیدجواد اسدی، رحیم کابلی، حسن رجایی‌فر، سعید کمالی، رضا حاجیزاده، سید رضا طاهر، محمود رادمهر، علی عابدینی، علیرضا بریری، حسین مشتاقی، علی جمشیدی و محمد بلباسی، به وطن خوش آمدید.
واژهها هر چند که بسیارند اما در وصف تو کم میآوردند، رفتی و قرار نبود این‌گونه بیایی، میدانستی که خانواده و دوستان منتظر آمدنت هستند، میدانستی فرزند کوچکی داری که دلتنگ توست، خودت هم دلتنگ بودی و بالاخره آمدی و چه آمدنی! در فصل آمدنت همه گفتند؛ تو را سپاس ای شهید مدافع حرم!
