ساری، پناهگاه حیات وحش میانکاله با مساحت ۶۸ هزار و ۸۰۰ کیلومتر شامل دو اکوسیستم
آبی و خشکی است و در دل خود علاوه بر حدود ۱۰۰ گونه نادر و بومی گیاهی، دارای
جمعیت قابل توجهی از پستانداران، خزندگان، ماهیان و دوزیستان است.
در این بین، زیستمندی
230 گونه انواع پرندگان آبزی، کنارآبزی و خشکزی بومی و مهاجر در میانکاله از
مجموع ۵۰۴ گونه پرنده شناسایی شده در ایران، این زیستکره زیبا و منحصربفرد را به بهشت
پرندگان ایران و آسیا تبدیل کرده است.
ساری، پناهگاه حیات وحش میانکاله با مساحت ۶۸ هزار و ۸۰۰ کیلومتر شامل دو اکوسیستم
آبی و خشکی است و در دل خود علاوه بر حدود ۱۰۰ گونه نادر و بومی گیاهی، دارای
جمعیت قابل توجهی از پستانداران، خزندگان، ماهیان و دوزیستان است.
در این بین، زیستمندی
230 گونه انواع پرندگان آبزی، کنارآبزی و خشکزی بومی و مهاجر در میانکاله از
مجموع ۵۰۴ گونه پرنده شناسایی شده در ایران، این زیستکره زیبا و منحصربفرد را به بهشت
پرندگان ایران و آسیا تبدیل کرده است.
در فصل زادآوری
پرندگان زیستمند در این پناهگاه حیات وحش، جمعیت بالای زاغی‌ها که مهاجمان سرسختی بوده و به صورت دسته جمعی حمله میکنند، سبب آسیب
رساندن به تخمها و گاه جوجههای تازه از تخم درآورده پرندگان میانکاله میشود.
زاغی‌ها لانههای خود
را در ارتفاع بالای درختان میسازند و با شاخهها و بوتههای خاردار و پیچیده برای لانههایشان حفاظ می سازند و از شرّ
مهاجمان خود در امان هستند. این پرنده به دلیل حرام گوشت بودن شکار نمیشود و کاهش
جمعیت پرندگان شکاری در میانکاله نیز ازجمله دلایلی است که سبب ازدیاد جمعیت
زاغی‌ها شده است.
در این شرایط، لازم
است تا مسئولان تدابیری برای کاهش جمعیت زاغی‌ها و کمک به ازدیاد نسل پرندگانی
مانند دراج و قرقاول در میانکاله را اتخاذ کنند.
آنچه که در ادامه می‌بینید؛
یک تصویر از زاغی و تصاویری از برخی پرندگان و تخمهای آنها در میانکاله است که گاه
مورد حمله زاغی های مهاجم قرار می‌گیرند.
تصاویر از : علی ابوطالبی محیط بان باسابقه، کارشناس و مسئول آموزش اداره حفاظت محیط
زیست بهشهر
