شهردار بومی خوب است یا غیربومی؟!

اینکه شهردار
آینده یک شهر چه کسی می‌تواند باشد و شهردار بومی بهتر است یا غیر بومی؟ یکی از
سوالات همیشگی افکار عمومی پس از انتخاب اعضای شورای شهر است و برای رسیدن به این
پاسخ نیازمند بررسی عملکرد شهردار فعلی هستیم که ببینیم آیا شایستگی ابقا دارد و
یا اینکه باید تغییری در این سمت ایجاد شود.

انتخاب شهردار و
موفق یا غیرموفق عمل کردن آن به اعضای شورای شهر بازمی‌گردد، اینکه انتخابها بر چه
اساس و معیاری بوده و چه میزان تعامل بین اعضای شورای شهر و شهردار وجود دارد و
اساساً مطالبات اعضای شورا از شهردار چه بوده و تعامل این دو مجموعه با مدیران
شهرستانی در چه سطحی است؛ مسیر خوب یا بد عمل کردنِ شهردار را مشخص می‌کند.

از آنجا که هنوز
در انتخاب اعضای شورای شهر با معضل و چالش بزرگ دفاع از قوم و قبیله مواجه‌ایم و به
معنایی دیگر، سالهاست از این حمایت کاذب و کورکورانه و اجباری برای انتخاب مجموعه
شورای شهر در کشور بویژه در شهرهای کوچک و کم‌برخوردار از امکانات، بهره برده می‎شود؛
لذا بطور طبیعی گاهی شاهد رسوخ این تفکر به‌نحوی دیگر در انتخاب شهرداران مواجه‎ایم
که با سیاست و مطالبات یا وعده‎های غیرمعقول و بعضاً وسوسه‌انگیز همراه است.

برای رسیدن به
این مهم، گاهی شاهد اجماع اعضا بر انتخاب یک شهردار غیربومی در شهر هستیم؛ شهرداری
که مطابق با خواسته‌های اعضای شورای شهر عمل کرده و آنچه را که اعضای شورا صحیح می‌دانند
را بر شهردار تحمیل کنند و در این شرایط، شهردار منتخب نیز کمتر بر وظایف خود
احاطه داشته باشد.

نتیجه چنین
وضعیتی، نادیده گرفتن حقوق شهروندان و دچار شدن مجموعه شهرداری و شورای شهر به
روزمره‎گی و مسائل خارج از تکالیف است، و آنوقت شهری خواهیم داشت که همچنان با
معضلات کهنه دست و پنجه نرم می‌کند و مردمی که از یکدیگر می‌پرسند: به‌راستی اعضای
شورای شهر چه می‌کنند؟

تجربه نشان داده
است که عملکرد شهرداران بومی قابل قبول‌تر از شهرداران غیربومی بوده است زیرا هر
چقدر هم یک شهردار غیربومی از تجربه و برنامه‎های خوبی برخوردار باشد و در ظاهر
بتواند با ارائه این برنامه در ابتدای فعالیت خود در جهت اجرایی کردن گام بردارد و
مورد تحسین نیز قرار بگیرد اما در ادامه راه با چالشهایی مواجه می‎شود که ناشی از
عدم شناخت او از متن جامعه زیر پوشش است.

واقعیت غیر قابل
انکار این است که هیچگاه اعضای شورای شهر اطلاعات کاملاً صحیح را در اختیار شهردار
غیربومی قرار نمی‌دهند و اطلاعات ارائه شده، نسبی است. یک شهردار غیربومی در خلال
اجرای برنامه‎های خود متوجه خواهد شد که در تعامل با مدیران، قانع کردن شهروندان،
رسیدگی به مطالبات مردمی و ساماندهی وضعیت شهری با موانع غیر قابل پیش‎بینی و
بعضاً عجیب و غریب مواجه است.

امتیاز مهم یک
شهردار بومی این است که مشکل زمان و فرصت از دست رفته برای شناخت جامعه زیر پوشش
را ندارد و تنها با ارائه برنامه‎های خوب می‌تواند به عملیات اجرایی بپردازد و در
روند کار خود نیز از تبعات اجتماعی کاملاً باخبر است و وقت بیشتری برای رسیدگی به
امورات شهری و هماهنگی‎های بین دستگاهی دارد.

انتخاب شهرداران
اگر براساس شاخصه‌های بومی بودن، تعهد، تخصص و ارائه برنامه‌های توجیهی و قابل
اجرا و خارج از دیدگاه‌های حزبی و جناحی باشد‌، پیشرفت شهری را با خود به همراه
خواهد داشت.

انتهای پیام/
1354