آوای خزر – آزاده بابانژاد: دوم بهمن‌ماه تا امروز ششم اسفندماه ۹۸، هر روز آماری از تلفات پرندگان مهاجر در جزیره میانکاله بهشت پرندگان ایران داشتیم، دوشنبه‌شب اما شاهد انتشار متنی هستیم که در آن به‌صراحت از زبان شکارچیان بهشهر و گلوگاه گفته شده است که تلفات بیش از ۲۰ هزار فرد پرنده، ناشی از انتشار سم در جزیره توسط آنها برای تسویه حساب با محیط زیست بوده است، اما به‌راستی این موضوع تا چه اندازه صحت دارد؟
امیدواریم این موضوع یک شوخی یا پایان‌دادن به پرونده تلفات پرندگان باشد اما اگر صحت داشته باشد، قطعاً شکارچیان باید پاسخگوی اعمال خود باشند. اگر درست باشد آنها زیرکی خوبی به خرج داده‌اند که این اقدام را به عهده یک یا چند نفر نگذاشتند بلکه آن را منتسب به یک گروه و انجمن اعلام کرده‌اند، اگر این بیانیه درست باشد قطعاً برخورد محیط زیست با شکارچیان منطقه وارد فاز جدید و خطرناکی خواهد شد.
اگر مطالب بیانیه درست باشد، رسوایی بزرگی برای شکارچیان است، آنها قریب به ۴۰ روز یک کشور را درگیر تبه‌کاری‌های خود کرده‌اند و این یک جنایت بزرگ و نابخشودنی‌ست که در جهان کمتر سابقه دارد و شاید مسببان باید در یک دادگاه جهانی پاسخگو باشند.
کاش این یکی شوخی باشد و فرضیه‌ای که از آغاز مطرح بوده و گفته شده که ممکن است به دلیل همزمانی با قرق‌شکنی در ضلع غربی میانکاله، تلفات پرندگان مهاجر با تزریق سم از سوی شکارچیان صورت گرفته باشد؛ درست از آب درآمده است….
شکارچیان بهشهر و گلوگاه در بیانیه خود، این اقدام را یک هشدار جدی به محیط زیست اعلام کرده‌اند که اجازه نداده است علیرغم اینکه به آنها پروانه شکار داده است، به شکار بپردازند. و حتی این هشدار را نیز داده‌اند که در صورت تکرار، رفتار به‌مراتب بدتری را اعمال خواهند کرد.
پیش از این شخصاً از تعدادی محیط‌بان، شکارچی و معتمد محلی در زاغمرز و میانکاله در این باره پرسش‌هایی داشتم و ۸۰ درصد آنها به‌طور قطع، اعلام کردند که شکارچیان در این تلفات نقش دارند…. باورش سخت است و نمی‌توان گفت که شکارچیان خواسته یا ناخواسته چنین اتفاق فاجعه‌باری را رقم زده‌اند….
سازمان دامپزشکی با کالبدشکافی از نمونه‌ها به این نتیجه رسیده بود که پرندگان بر اثر سم خطرناک “بوتولیسم” از بین رفته‌اند و البته همان زمان، تعدادی از شکارچیان با پوزخندهای خود گفته بودند: بوتولیسم دیگر چیست؟
اینکه شکارچیان در گوشه‌ای نشستند و تا امروز شاهد تلفات بیش از ۲۰ هزار فرد پرنده مهاجر بوده‌اند و به رسانه‌ها، مسئولان و محققان و کارشناسان به چشم دروغگو نگاه کردند، بی‌انصاف‌ترین و گستاخانه‌ترین عمل و در نهایتِ وقاحت و بی‌شرمی بوده است. آیا به‌راستی شکارچیان تا این حد گستاخ شده‌اند که علیرغم این اعتراف بزرگ که یک جنایت زیست‌محیطی محسوب می‌شود؛ به محیط زیست هم هشدار می‌دهند و هم تهدید می‌کنند؟!
آیا گستاخی از این بیشتر که به جای اعلام پیام دوستی با طبیعت به ملت ایران و ملت‌های جهان، پیام بی‌شرمی‌های خود را مخابره می‌کنند! این بیانیه حتی اگر یک شوخی هم باشد بسیار شوم است.
به گزارش آوای خزر، باید ببینیم سازمان حفاظت محیط زیست چه برنامه‌ای برای این رسوایی دارد. این موضوع شوخی باشد یا جدی فرقی ندارد، همین که شکارچیان با ادبیات تهدید و تحقیر با مسوولان، رسانه‌ها و افکار عمومی برخورد کرده‌اند، جای پیگرد دارد و مسببان باید پاسخگو باشند.
انتهای پیام/ ۱۳۵۴
