آوای خزر – آزاده بابانژاد: شهریورماه که تمام می‌شود، درختان مرکبات یکی‌یکی خودی نشان می‌دهند و میوه‌ها آرام‌آرام رنگ به رخساره می‌گیرند اما هنوز زمان برداشت فرا نرسیده است. در این میان باغداران و واسطه‌هایی هستند که برای سودآوری بیشتر میوه‌ها را از شاخه‌ها جدا می‌کنند و با رنگ‌آوری به بازار عرضه می‌دارند.

این تازه ابتدای قصه است، نارنگی، و آرام‌آرام انواع پرتقال‌ها به‌ویژه تامسون در حالی که هنوز قند در دلشان آب نشده و رنگ به رخساره ندارند، از میدان‌های میوه‌ی سایر استان‌ها سر در می‌آورند و آنگاه انگ بی‌کیفیتی بر مرکبات مازندران می‌خورد. و این می‌شود شناسنامه و اصالت همه باغداران استان.

نگرانی از این بابت است که مرکبات مازندران سر از بازارهای خارجی درآورد، با میزان قندی که حداقلی‌ها را ندارد، با رنگ‌آوری و میزان ناچیزی که خریداری می‌شود، همان بلایی که بر سر کیوی مازندران رفت احتمالاً با این وضعیت بر سر مرکبات خواهد آمد، کیوی زودتر از موعد و باکیفیت پایین صادر شد، در حالی‌که قیمت این میوه معمولاً ۴ دلار است اما از تجار ایرانی با این وضعیت دلار و کاهش پول وطنی تنها ۵۰ سنت خریداری شده است!-

دیر نیست که پرتقال جنوب جای صادرات پرتقال شمال را بگیرد و در این میان هم دولتی‌های مربوطه مقصرند و هم باغدار و سورتینگ‌دار. مدیرکل جهاد کشاورزی مازندران که دو هفته پیش از او در این زمینه سؤال کرده بودم گفته است: گزارشی از برداشت زودهنگام تامسون نداشتیم حال آنکه اوضاع آنقدر اسف‌بار است که محمدرضا شعبانی مدیرعامل اتحادیه باغداران مازندران می‌گوید: “پرتقال مازندران برج ۶ یعنی شهریورماه به بازار رفت، و کیوی مازندران هم برج ۵ یعنی مردادماه و زدیم به سر بار، و حالا هم که پرتقال ما را هیچ جا نمی‌خرند”.

به‌راستی چه می‌شود که باغداران در سال ۸۵ پرتقال و حتی نارنگی را از آذرماه برداشت می‌کردند و حالا شهریورماه که تمام نشده، پرتقال‌های کال با رنگ‌آوری سر از بازار در می‌آوردند و جهاد کشاورزی ساکت نشسته است. پس اینهمه هزینه‌های گزافی که به پای ترویج و طرح‌های همگام با کشاورز گذاشته می‌شود، برای چیست؟

مرتضی گل‌محمدی رئیس پژوهشکده مرکبات و میوه‌های نیمه‌گرمسیری می‌گوید: “هنوز پیش‌رس‌ترین پرتقال‌های مازندران کال است، قند تامسون هنوز در غرب استان که آزمایش شده ۴ است در حالی‌که حتی برای مصرف تازه‌خوری باید نسبت قند به اسید آن ۵.۸ تا ۵.۹ باشد، نسبت شاخص در پرتقال ۷ و در نارنگی باید ۸ باشد”.

در حوزه مرکبات، و کیوی نکته قابل تأمل این است که تاکنون هیچ مجوز بهداشتی برای صادرات آن نداشتیم در حالی‌که برای لبنیات و فرآورده‌های گوشتی این‌گونه است و بدون مجوز بهداشتی اجازه توزیع داده نمی‌شود چه رسد به اینکه به بازار خارجی صادر شود.

به‌راستی چه بر سر کیوی مازندران آمده است که مردادماه با قند ۴ به بازار داخلی و خارجی می‌رود در حالی‌که باید قند شاخص آن ۶.۲ باشد، و هنوز هم که در مهرماه هستیم، قند آن ۵.۲ است. و حالا تامسون با رنگ‌آوری و با نسبت قند به اسید بسیار پایین آرام‌آرام وارد بازار شده و در این میان، جهاد کشاورزی مازندران در خواب، باغدار بی‌تاب و حال محصولات باغی استان خراب است.

انتهای پیام/ ۱۰۰۱