آوای خزر: بازار کفاش‌ها را که از نظر بگذرانی، در کنار قطار شدن کفش‌ها، حجره‌های کوچک کفاشی را می‌بینی و نگاه سر به زیر کفاش و تمرکز او بر ابزار و کارش را.

آقای اسدالله شعبانی شاعر کودک، چه خوب از کفاش سروده است:

کفاش
کفاش پیر مهربون
صبح که می شه، می‏یاد بیرون
کلید رو پیدا می‏کنه
مغازه ‏رو وا می‏کنه
کفشا همه قطار، قطار
ردیف می‏شن روی دیوار
تو کفاشی، پشت شیشه
کفش منم دیده می‏شه
اوستای کفاش چی داره؟
چکش داره، قیچی داره
اول یه پیش‏بند می‏زنه
می‏شینه روی چهارپایه
چشم می‏دوزه به همسایه

***
همسایه‏اش کفشدوزکه
سر تا پاهاش پر از لکه
اونها با هم کار می‏کنن
کارهای بسیار می‏کنن
میخ می زنن می‏چسبونن
زیر لب آواز می‏خونن
واکس می‏زنن از همه رنگ
کفشا می‏شه خیلی قشنگ
با نخ و سوزن شب و روز
مشغول می‏شن به دوخت و دوز
با کار اونها همیشه
کفشای کهنه نو می‏شه

 

انتهای پیام/۱۰۰۰