به گزارش آوای خزر، چه کسی گفته بود یک هفته‌ای به تهران می‌رسیم؟ صدام در یک مصاحبه مطبوعاتی در دومین روز جنگ تحمیلی لاف زده بود که: «بقیه سوالات را حداکثر یک هفته دیگر در مصاحبه بعدی در تهران پاسخ خواهم داد».
بعثی‌ها یک توهم عجیب هم داشتند که اگر مثلا ۲۰ کیلومتر در خاک ایران پیشروی کنند انقلاب اسلامی ایران فرو می‌پاشد و یکی از فرماندهان عراقی بعد‌ها اعتراف کرد: «خوش‌بینی ما به فروپاشی سریع رژیم تهران به حدی بود که ۳ لشکر ما در آغاز حمله، هدف مشخصی نداشتند».
از شروع جنگ تحمیلی که چند روز گذشت معلوم شد از این خبر‌ها نیست و البته صدام باز هم چندان دلسرد نبود. چون چراغ سبز داشت از ابرقدرت‌های نظامی آن روزگار و از همه بیشتر از آمریکا. همین آمریکا بود که اوایل جنگ تحمیلی نقشه‌های هوایی از موقعیت نیرو‌های ایرانی در اختیار رژیم بعثی عراق می‌گذاشت؛ «پس از آغاز تهاجم صدام به خاک ایران، ۵ هواپیمای شناسایی آواکس متعلق به نیروی هوایی آمریکا برای شناسایی عملیات هوایی ایران و اطلاع‌رسانی آنها به ارتش عراق [اختصاص داده شد]… در همین راستا سازمان سیا هم از ابتدای جنگ، تصاویر هوایی ماهواره‌ای از مواضع نیرو‌های نظامی و تاسیسات نفتی ایران را در اختیار رژیم بعث عراق قرار می‌داد».
یک تانک عراقی در روز‌های ابتدایی جنگ تحمیلی در حوالی اهواز در گِل فرو رفته است. ارتش صدام پیشرفته نبود، ولی در جنگ تحمیلی مدام توسط کشور‌های دیگر بازسازی شد
ارتش وارداتی، هواپیمای اجاره‌ای!
کشور‌های غربی و ابرقدرت‌های نظامی برای جنگ با ایران چه‌جوری به صدام کمک کردند؟ همه‌جوره. از کمک‌های نظامی و تسلیحاتی گرفته تا پشتیبانی فنی و مالی و سیاسی و مهندسی. قسمت جالب ماجرا این است که ارتش صدام وقتی جنگ را شروع کرد یک ارتش معمولی با تجهیزات متعارف بود در خاورمیانه و حدود ۲۷۰۰ تانک داشت و ۳۴۰ هواپیما داشت، ولی وقتی جنگ تمام شد به جای اینکه تجهیزاتش کمتر شود ۴ هزار تانک داشت و ۶۰۰ هواپیمای پیشرفته و شده بود ششمین نیروی هوایی بزرگ جهان!
تصویری از تهاجم ارتش صدام هنگام محاصره خرمشهر
چند کشور بودند که به صدام کمک می‌کردند؟ ۱۰ تا؟ ۲۰ تا؟ نخیر، ۸۰ کشور بودند که برای جنگ با ایران به صدام کمک می‌رساندند. این کمک‌ها در حد اعلاء بود و حتی هواپیما‌های پیشرفته را به ارتش صدام اجاره هم می‌دادند؛ از جمله اجاره هواپیما‌های «سوپر اتاندارد» توسط فرانسه. دیگر اینکه، چون عراق خلبان کارآزموده کم داشت، آموزش به خلبانان عراقی هم برنامه دائمی بود و به‌قول معاون وزیر دفاع انگلیس: «تمام تلاش‌مان را به خرج دادیم تا رابطه را گرم نگه داریم. طی جنگ هشت‌ساله صدام علیه رژیم تهران، به‌طور متوسط هر سال ۴۰ خلبان نظامی عراقی در پایگاه نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا آموزش می‌دیدند و شرکت‌های هواپیمایی خصوصی… هم بر این دوره‌ها نظارت داشتند.»
خیلی‌ها نمی‌دانند عراق در جنگ تحمیلی تعداد زیادی خلبان مزدور هم داشت که از همه بیشتر، مصری بودند.
اردوگاه اسیران عراقی در اهواز. ایران سربازانی با ۱۳ ملیت مختلف را از ارتش بعثی به اسارت گرفت
روبروی ایران، ارتش عراق نبود!
در یک تقسیم‌بندی کلی آمریکا و شوروی و کشور‌های اروپایی به ارتش صدام تجهیزات می‌دادند، برخی کشور‌های ثروتمند منطقه به ارتش صدام پول و هزینه خرید این تجهیزات را می‌دادند و برخی کشور‌ها هم سرباز می‌دادند. این را هم خیلی‌ها نمی‌دانند که سربازانی از ۱۳ کشور مختلف در برابر ایران می‌جنگیدند! ایران این موضوع را از کجا فهمید؟ از ملیت سربازانی که از ارتش صدام اسیر گرفته بود. غنائم جنگی هم که ایران از ارتش بعثی گرفته بود متعلق به ۴۴ کشور مختلف بودند. در واقع می‌توان گفت روبروی ایران ارتش عراق نبود؛ یک ارتش چندملیتی با پشتیبانی بین‌المللی بود.
حمله شیمیایی صدام به شهر‌های ایران با کمک تسلیحاتی کشور‌های غربی ممکن شد
رسوایی غربی‌ها
کمک‌ها به ارتش صدام در ۸ سال جنگ تحمیلی لحظه‌ای قطع که نشد هیچ، مدام افزایش هم یافت و گسترده‌تر هم شد و کار بیخ هم پیدا کرد و به تجهیز صدام به سلاح شیمیایی هم رسید. پس از جنگ تحمیلی اسنادی فاش شد و معلوم شد ۸۶ شرکت آلمانی و حدود ۶۰ شرکت انگلیسی و آمریکایی و فرانسوی به بعثی‌ها کمک می‌کردند و مواد اولیه و تجهیزات ساخت سلاح شیمیایی را در اختیارشان می‌گذاشتند. این‌طوری بود که صدام هر وقت در جنگ کم می‌آورد از سلاح شیمیایی استفاده می‌کرد. کشور‌های غربی که صدام را به انواع سلاح شیمیایی مجهز کردند، رسوا بودند، رسواتر هم شدند.
رهبر انقلاب در این‌باره فرموده‌اند: «رژیم متجاوز بعثی، ناجوانمردانه‌ترین روش‌ها را علیه ملت ایران و جوانان ما به کار برد… در جبهه‌ها، سلاح‌های شیمیایی به کار بردند؛ نه یک بار، نه دو بار، نه مدت یک ماه، دو ماه؛ سال‌های متمادی… این سلاح‌ها را چه کسی به آنها داده بود؟ غیر از کشور‌هایی که دم از حقوق بشر می‌زنند؟!
امروز خیلی چیز‌ها آشکار شده است. خدای متعال، پشت گردن خود غربی‌ها ـ همان‌هایی که بعضی با ملت ایران و با جمهوری اسلامی، بسیار هم بدند و دشمنند ـ زد، تا به‌دلایلی وادار شوند اعتراف کنند و بنویسند. خودشان در کتاب‌ها و مقالاتشان نوشتند شرکت‌های آلمانی – که یقیناً بسیاری از این‌ها را بدون اجازه دولت آلمان نمی‌فروختند – این سلاح‌های شیمیایی و این مواد مرگبار را به عراقی‌ها فروخته‌اند! برای چه فروختند؟ آیا نمی‌دانستند که بناست این‌ها در میدان جنگ به کار برود؟ گاز خردل را کجا به کار می‌برند؟ کسی که سلاح‌های مرگبار شیمیایی را می‌خرد، کجا می‌خواهد به کار ببرد؟ آیا می‌خواهد ببرد در خانه خودش استنشاق کند؟! معلوم است که می‌خواهد ببرد در میدان جنگ مصرف کند…
خجالت نکشیدند… از وجدان بشری ملاحظه نکردند و این‌ها را به میزان زیادی به رژیم بعثی فروختند. او هم آن سلاح‌های مرگبار را در جلوِ چشم آنها، در مرز‌ها و در میدان‌های جنگ به کار برد… این‌ها وجدان دارند؟! این‌ها برای ارزش‌های انسانی و جان انسان‌ها احترام قائلند؟».
نتیجه جنگ این ارتش بین‌المللی با ایران هم معلوم است؛ شکست خوردند و به هدفشان نرسیدند و یک وجب هم از خاک ایران کم نشد.
انتهای پیام/۱۰۰۵
