آوای خزر: شورا و شهرداری به‌عنوان دو رکن اصلی مدیریت شهری، نقش تعیین‌کننده‌ای در کیفیت زندگی شهروندان دارند. هماهنگی این دو نهاد و نظارت مستمر مردم، می‌تواند مسیر توسعه شهری را هموار کند. سمیه اتحاد، حقوق‌دان و پژوهشگر حوزه شهری، در یادداشتی به تبیین این موضوع پرداخته است. متن یادداشت را در ادامه بخوانید:
در نظام مدیریت شهری، شورا و شهرداری دو نهاد جدانشدنی‌اند. شهرداری بازوی اجرایی شهر است و وظیفه دارد خدمات شهری را ارائه دهد؛ از جمع‌آوری پسماند گرفته تا توسعه حمل‌ونقل عمومی. در مقابل، شورای شهر جایگاه قانون‌گذاری محلی و نظارتی دارد و باید تصمیم‌های کلان را اتخاذ و اجرای درست آن‌ها را پیگیری کند. این تقسیم نقش، هم برای کارآمدی شهر ضروری است و هم برای حفظ تعادل میان قدرت و پاسخگویی.
شورا؛ ناظر و تصمیم‌ساز
یکی از وظایف اصلی شورا، انتخاب شهردار و نظارت بر عملکرد اوست. شورا باید اطمینان حاصل کند که برنامه‌های مصوب به‌درستی اجرا می‌شوند، بودجه در مسیر قانونی هزینه می‌شود و منافع عمومی قربانی منافع شخصی یا گروهی نمی‌گردد. شورا اگر نقش نظارتی خود را جدی نگیرد، شهرداری می‌تواند به نهادی پرقدرت اما غیرپاسخگو تبدیل شود.
شهرداری؛ بازوی اجرایی
در سوی دیگر، شهرداری مسئولیت مستقیم اداره شهر را برعهده دارد. مردم خدمات روزانه خود را از شهرداری دریافت می‌کنند؛ بنابراین هر تصمیم شورا بدون شهرداری اجرایی نمی‌شود. از همین رو، هماهنگی میان این دو نهاد لازمه‌ی پیشرفت شهری است.
پرسشگری شهروندان؛ حق قانونی
نکته مهم آن است که مردم باید بدانند رابطه شورا و شهرداری فقط در سطح مدیران معنا پیدا نمی‌کند. شهروندان حق دارند درباره نحوه اداره شهر از هر دو نهاد پرسش کنند. این پرسشگری می‌تواند شامل مواردی مانند:
هزینه‌کرد بودجه‌های عمرانی و خدماتی،
کیفیت پروژه‌های شهری،
و حتی شفافیت در قراردادها باشد.
وقتی مردم مطالبه‌گر باشند، شوراها نیز ناچار به جدی گرفتن نقش نظارتی خود خواهند شد و شهرداری‌ها هم پاسخگوتر عمل می‌کنند.
جمع‌بندی
به باور من، شورا و شهرداری دو بال مدیریت شهری‌اند؛ یکی تصمیم‌ساز و دیگری مجری. اما این پرواز زمانی موفق است که شهروندان نقش خود را فراموش نکنند. پرسشگری و مطالبه‌گری محترمانه از سوی مردم، تضمین می‌کند که شورا و شهرداری در مسیر خدمت عمومی باقی بمانند.چ
انتهای پیام/
