صدایی که “جاودانه” رفت

آوای خزر – یادداشت/ آزاده بابانژاد: خبر تلخ است و پذیرفتنش سخت. استاد سلمان‌پور را آخرین بار در جشنواره انار اشرف دیده بودم؛ دقیقاً ۱۳ آبان‌ماه گذشته در بهشهر، مجتمع تفریحی توریستی هوتو.

باران می‌بارید و او با همان روحیه همیشگی و صدایی برخاسته از وجودی بی‌آلایش در حال مصاحبه بود. پیرزنی از بابل آمده بود و در حال خرید انار. زنده‌یاد کریم سلمان‌پور با لبخندی شیرین، سوالاتی خودمانی و صمیمی از آن مادر داشت.

در بین فیلم‌های تلفن همراهم، آن را یافتم. فکرش را نمی‌کردم ماه بعد این فیلم کوتاه را در روز پروازش به یاد روز بارانی ۱۳ آبان‌ماه ۱۴۰۰ دوباره مرور کنم. حتماً خیلی‌های دیگر نیز، چون من عکسی، صدایی، و فیلمی از این گوینده باسابقه رادیو در گوشی همراهشان داشته باشند. بدوت تعارف؛ استاد در گویندگی بسیار مسلط بود. حتی تپق‌هایش هم شیرین بود. یک گزارشگر “ویژه” و همیشه آماده.

سوالاتش سخت نبود. غافلگیر می‌شدی، اما می‌توانستی خیلی راحت حرف بزنی. طوری می‌پرسید که بی‌هیچ معطلی پاسخ می‌دادی. با تو و با اندیشه‌ات همراه می‌شد. صمیمیت در کلمات و رفتارش پیدا بود.

چند باری هم از من در خلال رویداد‌ها مصاحبه گرفت. می‌گفت: سوالاتم سخت نیست، سخت نگیر. همیشه همینطور بود. با سوالات خودمانی بیشتر و بهتر می‌توانست از طرف مقابل پاسخ مناسبی بگیرد. او دور از تکلف بود، فعال و سرزنده. جایی از مازندران نیست که او را نشناسند. “بلبل مازندران” بود. صدایش شنیدنی، برخاسته از دل بود و بر دل می‌نشست.

 

صدایش را که از رادیو می‌شنیدی گویی اکنون کنارش ایستاده‌ای. گزارشات او رنگ و روی تازگی و نشاط داشت. مخصوصاً گویندگی بسیار ماندگار او در برنامه “گلبانگ ساحل” که هرگز از یاد‌ها نمی‌رود.

زنده‌یاد سلمان‌پور اهل شیراز بود. در کودکی پدرش را از دست داد. دوران خدمت سربازی را در جویبار گذراند. قسمت این شد که در مازندران به توصیف خودش با “دختری نجیب و خوب” ازدواج کند.

گزارشگری در جبهه و جنگ در همان سال‌های آغازین دفاع مقدس برایش تجربه خوبی بود. چند سالی را هم در صدا و سیمای شیراز مشغول کار شد. زندگی، اما او را به مازندران و ساری کشاند و در همین استان ماندگار شد.  

همه رویداد‌ها و گویندگی‌هایش را دوست داشت. بین رادیو و تلویزیون، علاقه‌اش بیشتر به رادیو بود. می‌گفت: “رادیو برایم همیشه فراگیر‌تر از سایر رسانه‌ها به نظر می‌رسید. رادیو به نظرم ارتباط زنده‌تر و صمیمی‌تری با مخاطب برقرار می‌کند و امکان انعکاس سریع و مناسب اخبار و گزارشات را فراهم می‌کند”.

صبح امروز شنیدن خبر درگذشت این پیشکسوت گویندگی در رادیو مازندران تلخ بود. خانواده‌اش هم گفته‌اند که او حالش خوب بود و این اتفاق برایشان بسیار تأثربرانگیز است.

تقدیر تفسیر نمی‌کند. استاد کریم سلمان‌پور صبح امروز در ۶۳ سالگی به‌دلیل ایست قلبی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.

مراسم تشییع او بعد از ظهر فردا یکشنبه ۱۴ آذرماه، در ساری برگزار و پیکرش در آرامگاه ملامجدالدین به خاک سپرده می‌شود.

او رفت با صدایی جاودان. مرد رویدادها، اما در یاد‌ها می‌ماند.

روحش شاد

انتهای پیام/۱۰۰۱