به گزارش آوای خزر، شما را با فرهنگ های غذایی کشورها اشنا می کنیم.
نازخاتون شمالی
نازخاتون یکی از غذاهای محلی شمال کشور یا به عبارتی نوعی چاشنی شمالی است که از بادنجان، سیر، ریحان و آبغوره تشکیل‌می‌شود. نازخاتون در مازندران و گیلان طرفداران بسیاری دارد و معمولا در کنار خوراک‌هایی مانند شامی کباب و مرغ از آن استفاده می‌کنند. معمولا نازخاتون در فصل بهار با رسیدن ریحان تازه در شمال کشور پای ثابت سفره‌های آنان می‌شود. نازخاتون را در گویش مازنی «بانجام نازِک» می‌نامند. در تهیه این خوراک خوشمزه مواد اولیه متفاوتی وجود دارد؛ گاهی برخی به جای آبغوره از آب انار یا هر دو به همراه ادویه‌جات مختلفی مانند گلپر استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است از این غذای سنتی خوراک‌های دیگری مانند بورانی نازخاتون و همچنین خورش نازخاتون نیز تهیه می‌شود. نازخاتون دستور تهیه آسانی دارد و تنها بادنجان در این خوراک کبابی می‌شود.
سس پستوی ایتالیایی
پِستو (Pesto) که گاهی اوقات با نام پاستو نیز شناخته می‌شود، یک سس یا چاشنی معروف ایتالیایی متعلق به شهر جنوا در منطقه لیگوریاست. البته تلفظ کامل و صحیح آن در زبان ایتالیایی pesto alla genovese است. به طور سنتی این چاشنی لذیذ از ریحان، سیر خردشده، دانه کاج، نمک، پنیر پارمژان، پنیر پکورینو رومنو و روغن زیتون درجه یک تهیه‌می‌شود. نام فعلی پستو از فعل ایتالیایی Pestare به معنای خردکردن گرفته شده است و این نکته اشاره به روش تهیه این سس دارد. البته خود این کلمه نیز ریشه لاتین دارد. طبق سنت آشپزی لیگوریا مواد اولیه پستو در هاونی از جنس سنگ مرمر خرد و با هم مخلوط می‌شوند. ایتالیایی‌ها کمتر از کلمه Pesto برای این چاشنی استفاده می‌کنند و این اصطلاح عموما به معنی خردکردن به کار می‌رود. به‌طورکلی دو نظریه مهم درباره تاریخچه پیدایش سس پستو وجود دارد. نظریه اول ریشه آن را متعلق به روم باستان می‌داند. رومیان باستان خوراکی شبیه پستو به نام moretum داشتند که از ترکیب سیر، نمک، برگ گیاهان، روغن زیتون و سرکه ساخته می‌شده است. در نظریه دوم معتقدند این سس در زمان قرون وسطی در آشپزی لیگوریا به وجود آمده و در رژیم غذایی آنان نقش بسزایی داشته است. جالب است بدانید که ریحان اولین بار در دستور یک آشپز ایتالیایی در سال ۱۸۶۳ به پستو اضافه شد. همچنین وقتی ریحان در فصل‌هایی کمیاب می‌شود، به جای آن از جعفری یا مرزنجوش استفاده می‌کنند. در آشپزی فرانسوی نیز پستو وجود دارد، اما بدون دانه کاج. در آمریکای شمالی از اوایل دهه ۹۰ میلادی این سس لذیذ ایتالیایی شناخته و محبوب شد. دستورهای بی‌شماری از پستو و البته پاستا پستو وجود دارد که قسمت زیادی از آنها بنا به ذائقه و منطقه تهیه کاملا متفاوت است. همچنین از سس پستو در تهیه خوراک‌های دیگری همچون سالاد و پیتزا نیز استفاده می‌شود./شرق
انتهای پیام/۱۰۰۵
