آوای خزر- امیر حمزه خلیلی: خبر کوتاه بود؛ اما غمی به بلندای یلدای تاریک بر دل‌های ورزش دوستان همه جای ایران، به خصوص مازندران نشاند.

بعد از زلزله خبر کوچ انصاریان و میناوند، کاخ آرزو‌های فوتبال کشور کم کم داشت مثل همیشه مردم و جوانان را جلب تماشای خویش می‌کرد که اگرچه چمن‌های سبز ورزشگاه‌ها زرد شده اند؛ اما مردان با اراده‌ای، اداره تیم‌های فوتبال را در دست دارند که نهال‌های لبخند به زندگی را نه تنها در زمین فوتبال، بلکه در دل همه می‌نشانند. مردانی که هر کدام تیمی را ارنج می‌کنند تا توپ گرد در مثلث زمین بچرخد و با توجه به شرایط برتری گل بکارند.

حقیقت این است که وقتی صحبت از مربیان محبوب فوتبال ایران و به ویژه استان مازندران می‌شد، دست‌های مشتاق فوتبال یکی از نوادر دوران را نشان می‌داد که «نادر دست نشان» بود. دریغ و درد که این بار وقتی دست‌نشانده اجل، کرونا می‌خواست از میان گل‌های نادر ورزشی دست‌چین کند، «نادر دست‌نشان» را نشان کرده بود.

 

مرد باصفای ورزش که در مرز فوتبال سنتی و مدرن خوش درخشید. مردی که از خرداد ۱۳۳۹ هجری شمسی ۵۹ بهار قرن چهاردهم را در شناسنامه اش به اسفند رساند و سرانجام در اولین فروردین قرن پانزدهم به سرانجام رسید.

 

وفایش به تیم فوتبال نساجی مازندران می‌تواند الگوی ورزشکاران مازنی باشد و فوتبالی‌هایی که رفتن از مازندران را راه شهرت و ماندگاری خویش در ورزش می‌دانند، بدانند نادر که برای بازی در تیم پرسپولیس تهران دعوت شده بود،در مازندران ماند و کاپیتان تیم منتخب مازندران شد و با همین تیم قهرمان جام قائد اعظم پاکستان شد که تیم‌های ملی چین، پاکستان و بنگلادش حضور داشتند که نادر آقای گل آن مسابقات شد.

 

نادر در همین نساجی با نشاندن ۹ گل در ۸ بازی پی در پی، به عنوان ماندگار «زننده بیشترین گل‌های متوالی در لیگ برتر فوتبال ایران» رسید و برای بازی در تیم ملی نیز دعوت شد.

جالب است بدانید در کیفیت و کمیت مربیگری نیز نمره ۲۰ گرفته است؛ چرا که دوره‌های مربیگری A، B، C آسیایی را پشت سر گذاشت و مربی ۲۰ تیم در سراسر کشور و دستیار مربی در تیم ملی نوجوانان ایران بود و چهار تیم مس کرمان، استیل‌آذین، نفت تهران و نفت آبادان را به لیگ برتر کشور برد.

نادر که محبوبیت در مازندران، بزرگترین افتخار زندگی شخصی و ورزشی اش بود؛ ۲۷ فروردین ۱۴۰۰ بار سفر بست و برای آخرین بار، ولی این بار سوار بر مرکب چوبین در ورزشگاه شهید وطنی قائمشهر شهر چرخید و پس از وداع مظلومانه مردم، در آرامستان این شهر خوابید. روحش شاد و یادش گرامی باد.

انتهای پیام/۱۰۰۰