سعید منصوری-آوای خزر: مهدی یونسی‌رستمی استاندار مازندران در ادامه بازدیدهای میدانی خود، به همراه دکتر سیدشمس‌الدین حسینی، نماینده مردم رامسر، تنکابن و عباس‌آباد، از پروژه پل پسنده‌رود بازدید کرد. آنچه در این بازدید آشکار شد، نه‌تنها رضایت‌بخش نبود بلکه بار دیگر چرخه معیوب مدیریت پروژه‌های عمرانی در استان را به رخ کشید.
استاندار مازندران در این بازدید تأکید کرد: تعهدات عمرانی در کلاردشت و مرزن‌آباد به‌طور کامل انجام شده و نوبت به غرب استان رسیده است. او به مردم وعده داد ظرف یک تا دو ماه آینده پل پسنده‌رود تکمیل و تحویل شود؛ وعده‌ای که نشان از جدیت دولت در به سرانجام رساندن پروژه‌های معطل‌مانده دارد.
اما این همه ماجرا نیست. در جلسه‌ای رسمی در فرمانداری تنکابن، سیدشمس‌الدین حسینی با لحنی تند خطاب به نماینده شرکت زیرساخت در مازندران گفت: «مگر در سال ۱۴۰۳، ۱۳۰ میلیارد تومان برای این پروژه پرداخت نشد؟ یک قران خرج اینجا کردید؟ حالا دوباره دنبال پول بروم؟!» این سخنان نشان می‌دهد که مشکل اصلی نه در تأمین بودجه بلکه در سوءمدیریتی است که سال‌هاست توسعه استان را زمین‌گیر کرده است.
ردپای این مدیر در بسیاری از پروژه‌های نیمه‌تمام مازندران دیده می‌شود. پل سه‌راهی جویبار، پل پل‌سفید، چهاربانده کلاردشت و حالا پل پسنده‌رود؛ همه و همه به یک نقطه ختم می‌شوند: وعده‌های بی‌پایان، هزینه‌های میلیاردی و خروجی نزدیک به صفر.
امروز قطار توسعه مازندران به‌واسطه پیگیری‌های میدانی استاندار روی ریل افتاده است، اما در مسیر خود به مانعی جدی به نام «تنها» برخورده؛ مانعی که حتی نمایندگان مجلس نیز از ناکارآمدی‌اش فریاد برمی‌آورند. ادامه این روند به معنای گروگان گرفتن توسعه استان است و اگر وزارت راه و شهرسازی برای تغییر قاطع تصمیم نگیرد، مسئول مستقیم همه خسارت‌ها و تأخیرها خواهد بود.
مازندران دیگر تاب وعده‌درمانی ندارد. یک «تنها» کافی است تا استان را زمین‌گیر کند، اما یک تصمیم شجاعانه می‌تواند مسیر توسعه را باز کند.
