به گزارش آوای خزر، آیت‌الله سید محمدمهدی میرباقری در سخنرانی شام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علی‌ها در حرم مطهر بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه (س) اظهار کرد: روایات متعددی در باب شفاعت حضرت زهرا سلام الله علی‌ها در صحنه‌های سخت قیامت نقل شده است.

 

 

وی افزود: انبیاء و اوصیاء الهی در این دنیا برای هدایت امت تلاش‌هایی را می‌کنند که همراه با یک سلسله عهد‌هایی است که خدا از آن‌ها گرفته و بعد از آن عهد‌ها و قرار‌ها به آن‌ها مأموریت هدایت و تطهیر امت را داده است و این هدایت هم فقط موعظه کردن و حرف زدن نیست بلکه باید اقداماتی را انجام دهند و جنگ و صلح‌هایی را به راه اندازند تا امت در این درگیری‌ها هدایت و تطهیر شوند.

 

استاد حوزه علمیه گفت: خداوند در قرآن می‌فرماید جنگ احد را به راه انداختیم تا قلوب مؤمنین خالص شود و در جای دیگر قرآن آمده است از اموال آن‌ها صدقه بگیر تا تطهیر و تزکیه شوند بنابراین برای امر هدایت باید انبیاء و اولیاء الهی تلاش کنند و زحمت بکشند تا به بار بنشیند.

 

وی با بیان اینکه انبیاء الهی برای عبور امت از سختی‌ها تلاش می‌کنند، تصریح کرد: یکی از این صحنه‌های سخت، صحنه قیامت است که خداوند می‌فرماید مادری که فرزندش را شیر می‌دهد فرزند خود را فراموش می‌کند و در آن صحنه‌های سخت یکی از کار‌هایی که اولیاء خدا انجام می‌دهند شفاعت است.

 

میرباقری شفاعت را از سخت‌ترین مراحل دستگیری انبیاء و اولیاء الهی دانست و گفت: برای تحقق شفاعت خدای متعال عهد‌های سنگینی گرفته و به هر کسی اجازه شفاعت نمی‌دهد و اصلا کسی اجازه صحبت کردن در آن صحنه را ندارد مگر کسانی که خدا به آن‌ها اجازه حرف زدن بدهد و حرف ثواب بزند و در روایت است که امام صادق علیه السلام ذیل این آیه فرمودند به خدا قسم ما هستیم که اجازه حرف زدن در آن صحنه را داریم و در آن صحنه حرف ثواب می‌زنیم.

 

وی افزود: برای تحقق مقام شفاعت انبیا تلاش خاصی می‌کردند و پیامبر (ص) برای رسیدن به این مقام عبادات خاصی را انجام می‌دادند و خداوند در قرآن خطاب به پیامبر (ص) می‌فرماید ما نافله‌ای را بر تو واجب کردیم تا تو به مقام محمود بررسی و در روایت است که مقام محمود همان مقام شفاعت در روز قیامت است.

 

استاد حوزه علمیه ابراز کرد: در روایت است که پیامبر (ص) بعد از نماز مغرب چیزی می‌خوردند و کاری را انجام می‌دادند و سپس نماز عشا را می‌خواندند و بعد از نماز عشا دیگر با کسی حرف نمی‌زدند و استراحت می‌کردند؛ سپس بعد از مقداری استراحت برمی‌خواستند و ۴ رکعت نماز نافله شب می‌خواندند، دوباره استراحت می‌کردند و برمی‌خواستند ۴ رکعت دیگر نافله شب می‌خواندند و دوباره مقداری استراحت می‌کردند و می‌خوابیدند و برای بار سوم بلند می‌شدند و ۳ رکعت نماز شفع و وتر را می‌خواندند و نافله شب را به نافله صبح و نماز صبح وصل می‌کردند و این کیفیت نماز شب پیامبر (ص) بود.

 

وی با بیان اینکه قرآن می‌فرماید اولیاء خدا جز برای کسانی که خداوند آن‌ها را بپسندد شفاعت نمی‌کنند، گفت: در روایات زیادی آمده است که آن‌هایی که خدا می‌پسندد کسانی هستند که با حضرت همراهی می‌کنند و ایمان به خدا دارند، ولی گناهان کبیره انجام نداده‌اند؛ خداوند تضمین داده که از گناهان صغیره می‌گذرد.

 

میرباقری افزود: از اوصاف مؤمن این است که اگر خودش هم کار بدی انجام می‌دهد از کار بد خود متنفر است و همین ندامت به معنی توبه است و از گناه خود راضی نیست لذا اصرار بر گناه ندارد و اگر دیگری هم کار خوبی انجام می‌دهد کار خیر او را دوست دارد و به همین خاطر مؤمن اگر گناه هم کند خدا گناهش را می‌بخشد، زیرا از گناه خوشش نمی‌آید و اهل توبه و استغفار است.

 

وی با بیان اینکه در برخی روایات است که همه محتاج شفاعت هستند و هیچکس بی نیاز از شفاعت نیست، ابراز کرد: در روایت دیگری آورده شده است که همه اهل محشر را به پیامبر اسلام (ص) ارجاع می‌دهند و همه به محضر رسول خدا می‌آیند و حضرت به سجده می‌افتند و آنقدر سجده خود را طول می‌دهند که خدا می‌فرماید سر بردار و هر که را می‌خواهی شفاعت کن.

 

استاد حوزه علمیه شفاعت را ادامه هدایت انبیا دانست و گفت: حضرت زهرا سلام الله علی‌ها در دنیا برای هدایت امت پیامبر (ص) تلاش زیادی کردند و برای هدایت ما هم خودشان به میدان آمدند و هم حاضر شدند عاشورا برپا شود.

 

وی افزود: این سرمایه‌گذاری برای هدایت در دنیا مقدمه شفاعت در آخرت است و کسانی که با هدایت حضرت زهرا سلام الله علی‌ها در دنیا همراه شدند در روایت است که در آخرت حضرت می‌آیند و ندا می‌رسد که همه سر‌های خود را پایین بیندازند و حضرت می‌فرمایند می‌خواهم فرزند خود را همانطور که به شهادت رسیده‌اند ببینند و حقیقت عاشورا در آن صحنه ظاهر می‌شود.

 

میرباقری ادامه داد: حضرت در آن صحنه یک شکایتی می‌کنند و یک شفاعتی و در روایت دارد که حضرت شروع به شفاعت می‌کنند و حتی اگر کسی در محبت اهل بیت جرعه آبی به کسی داده باشد از او هم نمی‌گذرند و شفاعتش می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که همه محشر آرزو می‌کنند‌ای کاش فاطمی بودند.