وظیفه‌ی ما چیست؟ چه کمکی از ما ساخته است؟
آوای خزر - یادداشت/ علی بابانژاد: همانطور که احتمالا می‌دانید در روزهای گذشته سازمان بهداشت جهانی، کرونا را بعنوان پاندمی اعلام کرد، به این معنی که با یک “همه‌گیری جهانی و گسترش موارد ابتلا به طور ناگهانی در تمام نقاط یک کشور و یا بخشی از یک قاره یا حتی کل جهان” روبرو می‌شویم. (بیماری هایی چون وبا، طاعون، ایدز و آنفلوانزا از انواع پاندمی هستند.) لذا باید بیش از پیش، آمادگی مقابله و مبارزه با آن را داشته باشیم چرا که اگر واقع‌بین باشیم روزهای سخت‌تری در راه است. به نمودار زیر توجه کنید:
به زبان ساده، از نمودار فوق درمی‌یابیم که خوشبختانه کشور چین از نقطه‌ی پیکِ مبتلایان جدید عبور کرده و آن را کنترل کرده است، و حالا روزانه تعداد افراد بهبود یافته از تعداد مبتلایان جدید فراتر رفته و به سمت بهبودی و مهار کامل کروناویروس پیش می‌رود.
اما کره جنوبی، ایتالیا، ایران و سایر کشورها هنوز به نقطه‌ی عطف نرسیده و بسرعت درحال حرکت به سمت آن هستند. به این معنی که هر روزه، تعداد افراد جدید که به کرونا مبتلا می‌شوند، بسیار بیشتر از تعداد افرادیست که بهبود می‌یابند، و متاسفانه همه‌گیری ویروس در هفته‌های آینده و تا رسیدن به نقطه‌ی اوج شدت بیشتری نیز خواهد گرفت. این روند به قدری جدی است که پیش‌بینی شده در کشور انگلیس ۸۰ درصد و در کشور آلمان تا ۷۰ مردم ابتلا به ویروس کرونا خواهند داشت.
لذا کادر درمان، پرستاران و پزشکان که در خط مقدم مقابله با کرونا قرار دارند، روزهای سختی در پیش رو می‌بینند. شرایطی که اگر بصورت صحیح کنترل نشود عواقب آن جبران‌ناپذیر خواهد بود و عوارض آن دامن‌گیرِ همه.
پس چه باید کرد؟
مسئولین چه وظیفه‌ای بعنوان پشتیبان دارند؟
چه کمکی از ما مردم عادی ساخته است؟
امکانات و ظرفیت سیستم درمان محدود است،
تامین لباس و ماسک مناسب برای تیم درمان با چالش همراه است، چاره چیست؟
برای دریافت پاسخ به این سوالات، نمودار زیر را داریم:
این نمودار با بیانی ساده، “ظرفیت پزشکی و درمان” را با “تعداد مبتلایان در طول زمان” مقایسه می‌کند. به این صورت که اگر همه‌ی مبتلایان و افرادی که مستعد ابتلا به کرونا هستند، ظرف مدت کوتاهی دچار این عارضه شوند، یعنی وارد محدوده‌ی قرمز نمودار می‌شویم، لذا کنترل آن از ظرفیت درمان بالاتر رفته، با چالش بسیار همراه بوده، و قطعا شاهد مرگ و میر بیشتری خواهیم بود.
اما اگر با اعمال سازوکارهای پیشگیرانه طول دوره‌ی شیوع ویروس را بیشتر کنیم تا با ظرفیت درمان کشور متناسب باشد (به این معنی که برای مثال همان تعداد مبتلایان قبلی که قرار بود در مدت یک ماه مبتلا شوند، حال با اعمال شرایطی، در طول مدت ۳ ماه مبتلا شوند)، وارد محدوده‌ی آبی نمودار می‌شویم. به این معنی که سیستم درمانی کشور پاسخگوی نیازهای کادر درمانی، نیازهای بهداشتی جامعه و نیازهای روانی مردم خواهد بود و همچنین مرگ و میر در اثر ابتلا به کرونا نیز کنترل خواهد شد.
آنقدر این موضوع حائز اهمیت است که دیروز آنگلا مرکل در سخنرانی خود به آن اشاره و تاکید کرد:
The most important thing is to slow down the spread of the corona-virus to win time for people to develop immunity, and to prevent the health care system from becoming overwhelmed.
مهمترین موضوع، کاهش سرعت انتشار ویروس کرونا هست تا هم مردم فرصت ایجاد و رعایت موارد مراقبی و ایمنی را داشته باشند، و هم سیستم درمانی نیز اشباع و دچار اختلال نشود.
اما چطور باید وارد محدوده‌ی آبی رنگ شویم؟
ورود به محدوده‌ی ایمن، کمکی است که مردم و مسئولین می‌توانند به مبارزان خط اول این بحران کرده تا جلوی تلف شدن جان‌های بیشتر را بگیرند. کشورهای مختلف، سازوکارهایی را برای افزایش طول دوره‌ی شیوع ویروس کرونا و عدم هجوم مردم به سمت مراکز درمانی و ورود به ناحیه‌ی آبی رنگ در پیش گرفتند. از قرنطینه‌ی کامل شهرها تا ایجاد محدودیت‌های مختلف. از تعطیلی شرکت‌های بزرگ تا قرنطینه‌ی بازیکنان مطرح فوتبال.
همه‌ی اینها، اقداماتیست که مردم، حکومت‌ها و مسئولین انجام می‌دهند تا زمینه‌ی کار برای کادر پزشکی و درمان را فراهم و مسیر مبارزه‌ی آنان را هموار کنند. کوتاهی در انجام این اقدامات، عواقبی دارد که مسئولیت آن و عذاب‌وجدان آن همیشگی خواهد بود.
برای ورود به محدوده‌ی آبی رنگ و ایمن، نیازی به کارهای خیلی بزرگی نیست و تصمیماتی قاطع و کارهایی کوچک، این موضوع را عملیاتی می‌سازد.
توصیه‌ها به بیرون نرفتن و ماندن در خانه،
اعمال محدودیت ترافیکی و گاهی بستن خیابان‌ها،
تعطیلی بازار، یا اعمال محدودیت برای روز و ساعت فعالیت،
تعدیل نیروی موقت ادارات،
و… همگی اینها اقداماتی است پیشگیرانه در همین راستا، که هرچند خیلی کم، اما درحال انجام و گوشزد است و نیاز به اولاً همراهی مردم و رعایت توضیه‌های بهداشتی و دوم برنامه‌ریزی دقیق و عزم و اراده و اقتدار بیشتر مسئولین دارد، تا نه به این زودی ها اما به سلامت از این بحران عبور کنیم.
یادداشت از علی بابانژاد
اخبار مازندران
انتهای پیام/
