چرا در جزیره میانکاله آتش‌بس نمی‌شود؟
به گزارش آوای خزر از شهرستان ساری، میانکاله با داشتن چهار عنوان بین‌المللی شامل پناهگاه حیات وحش، منطقه حفاظت‌شده، تالاب بین‌المللی و ذخیره‌گاه طبیعی زیست‌کره، با 68 هزار و 800 هکتار در دو اکوسیستم آبی و خشکی، با تاریخی از کشمکش‌های ایران و روس برای تصاحب جزیره آشوراده، امروز نیز دستخوش آسیب‌های فراوانی‌ست که سهم بشر در آن بیش از طبیعت و اقلیم است.
هوا گرم است و گویا داستان آتشزدن میانکاله را پایانی نیست، این بهشت گاه‌گاهی تبدیل به جهنم می‌شود، جهنمی که مهار آتش آن بسیار سخت و جان‌فرساست. دعواها و تسویه‌های شخصی به قربانی‌شدن میانکاله می‌انجامد. محیط زیست با امکانات و نیروهای اندک توان حفاظت از این پهنه آبی - خشکی را ندارد.
متخلفان با ابزار و تجهیزات به‌روز می‌آیند، حتی با ادوات جنگی! از طرفی برخی از ذی‌نفعان میانکاله گاهی برای تسویه حساب‌های فردی، به جان این زیست‌کره می‌افتند و بخشی از آن را آتش می‌زنند.
در همین یک‌ماه گذشته در یک نوبت بیش از نیم‌هکتار و در نوبت دیگر که روز پنج‌شنبه و ادامه آن تا ظهر جمعه بود، 3.7 هکتار از میانکاله، یعنی مجموعاً در یک‌ماه، 4.2 هکتار از پناهگاه حیات وحش میانکاله طعمه آتش شد.
برخی‌ها وسعت آتش‌سوزی را بیش از این برآورد کرده‌اند اما محیط زیست می‌گوید: همین 4 هکتار و 200 مترمربع صحیح است.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست بهشهر درباره آتش‌سوزی روز پنج‌شنبه اخیر اظهار می‌دارد: در این روز شاهد وزش باد بودیم و از اینرو عملیات اطفای حریق به‌کندی پیش می‌رفت؛ آتش‌سوزی ساعت 13:30 دقیقه در منطقه قلعه‌پلنگان رخ داد و در ساعت 16:30 دقیقه عملیات اطفا به پایان رسید و منطقه تا ساعت 24 پایش شد.
... اما ساعت 6 صبح روز جمعه بار دیگر آتش شعله کشید و پس از ساعاتی با تلاش نیروهای حفاظت و بومیان، به پایان رسید.
زمان رضااحمدی می‌گوید: در مجموع 70 درصد مناطق آتش‌گرفته دارای پوشش سازیل، 10 درصد تمشک و 20 درصد نیز انار بوده است.
وی از زحمات یگان حفاظت محیط زیست بهشهر و گلوگاه و اداره‌کل محیط زیست مازندران، آتش‌نشانی بهشهر و امیرآباد و همکاری بومیان در مهار آتش قدردانی کرد.
به گزارش آوای خزر، در همین خردادماه امسال بود که 400 هکتار از انارستان و پوشش سازیل و تمشک در میانکاله برای تسویه حساب شخصی قربانی شد. این عدد بسیار بزرگی‌ست و طبیعت حتما پاسخ متخلفان را خواهد داد!
این آتش‌سوزی‌های مکرر از یک‌سو نشان از بی‌رحمی و گستاخی عاملان آن دارد و از طرفی نشان می‌دهد که این افراد ضربه سختی را از محیط‌بانان دریافت کرده‌اند که این‌گونه دست به انتقام زده و صدها هکتار از طبیعت بیگناه آن‌هم با شناسنامه جهانی را مورد تعرض قرار می‌دهند.
به‌راستی چرا قانون تا این اندازه در مواجهه با متخلفان کوتاه می‌آید؟ چرا قوانین بازدارنده نیست و متخلفان بی‌هیچ ترس و واهمه‌ای گستاخانه و بی‌شرمانه بر طبیعت می‌شورند؟ آیا زمان آن نرسیده است که قانون تماماً حکم خود را بر این بی‌رحمان و متعدیان به منابع طبیعی، بی‌هیچ تخفیفی جاری کند؟ و آیا زمان پایان‌دادن به مدارا فرا نرسیده است؟
آیا زمان آن نرسیده است که سازمان حفاظت محیط زیست یک برنامه‌ریزی و طرحی که به‌واقع پیام صلح و دوستی طبیعت و ذی‌نفعان را در بر داشته باشد در این منطقه اعمال کند؟ آیا زمان آتش‌بس بین طرفین دعوا با حکمیت سازمان‌های بی‌طرفی چون سمن‌ها فرا نرسیده است؟ آقایان مسئول! بیایید و از خودتان بپرسید چرا در جزیره میانکاله و آشوراده آتش‌بس نمی‌شود، آیا با ادامه‌ی این روند، دیگر چیزی هم از این زیست‌کره باقی خواهد ماند؟ به‌راستی چه کسانی از این آتش‌سوزی‌ها و برای چه مقاصدی سود می‌برند؟
اخبار مازندران
انتهای پیام/ 1354
