دنیای بچه‎ها زیباست/ هیچکدام از فرزندانم پزشک نشدند/گاهی برای طبابت از همکارانم کمک می‎گیرم

دنیایی پر از صفا و سادگی که فقط ناله‌های شبانه و چشمهای خیس از اسرار درونشان حکایت می‌کنند؛ موضوعی که کار تشخیص و درمان این گروه را از بقیه بیماران سخت‌تر می‌کند.

پای صحبتهای شیرین و پرمعنای دکتر عبدالوهاب توکلی متخصص تغذیه کودکان و نوزادان نشستیم، مطب او در بهشهر است، او از قدیمی‌ترین پزشکان متخصص این شهرستان، متولد ۱۳۱۳ و بیش از ۴۱ سال با عنوان تخصصی کودکان و نوزادان در خدمت مردم بهشهر است. کمتر سخن می گوید، پاسخهایش مختصر و مفید است و روحیه ای بانشاط و امیدوار است، گفتگوی خبرنگار آوای خزر با این پزشک مجرب و متعهد را در ادامه می‎خوانید:

آوای خزر: به نظر میرسد دوران مدرسه و دانشگاه خوب و موفقی داشتید، از دوران تحصیل خود بفرمایید.

در دوران مدرسه جزو شاگردان ممتاز بودم، در دانشگاه تبریز تحصیل میکردم و با وجود سخت بودن تحصیلات اما این دوران به خوبی گذشت و بلافاصله بعد از اتمام پزشکی عمومی در آزمون تخصصی شرکت کردم و در دانشکده ملی شهید بهشتی قبول شد.

آوای خزر: چرا تخصص اطفال را انتخاب کردید؟

بدین جهت که چه قبل از پزشکی و چه بعد از آن علاقه وافری به کودکان داشتم و این مسئله در انتخابم مؤثر بود، چون دنیای بچه ها دنیایی زیبا و سر و کار داشتن با آنها خیلی قشنگ است.

آوای خزر: از زندگی و فرزندانتان بگویید.

در سال ۱۳۳۴ ازدواج کردم و ماحصل این پیوند، ۵ فرزند پسر است، مرحومه همسرم خانه‌دار بود، هیچکدام از فرزندانم پزشکی را انتخاب نکردند بلکه در رشته های برق و الکترونیک و آی تی(IT) تا سطح دکتری پیش رفتند و این مایه دلگرمی من است.

آوای خزر: تا به حال شده بیماری به شما مراجعه کند و براحتی بگوید پول ویزیت ندارم در آن لحظه عکس‌العمل شما چیست؟

بله بسیار پیش آمده، وقتی بیماری در مقابل ما اظهار نداری می‌کند، من هیچوقت مقاومت نمی کنم؛ یا اصلا ویزیت نمیگیرم و یا مقدار ناچیزی برمیدارم.

آوای خزر: وضعیت سلامت این شهرستان را چگونه ارزیابی می کنید؟

شهرستان بهشهر با توجه به وضعیت اقتصاد ضعیفی که دارد چندان دل انگیز نیست منتها ارگانی مانند شهرداری بیشتر از سالهای گذشته به فکر زیباسازی شهر است و این موضوع در سلامت مردم نقش دارد.

آوای خزر: بزرگترین رسالت یک پزشک از منظر شما چیست؟

در کنار استعداد و خستگی ناپذیری در این عرصه لازم است یک پزشک در وهله اول بسیار دلسوز باشد و رسالت بزرگش این است که علاوه بر درمان به فکر پیشگیری از بیماری ها و نشستن پای صحبتهای آنها و رفع نگرانی در وضعیت مناسب و مساعد است.

آوای خزر: با توجه به سابقه ای که در طبابت دارید، به نظر شما به‎راستی چند درصد بیمارانی که مراجعه می کنند، نیاز به دارو ندارند؟

در سالهای اخیر مادرانی که مراجعه می کنند فقط مشورت می گیرند و فرزندان آنها به دارو نیاز ندارند شاید در حال حاضر حدود ۴۰ الی ۵۰ درصد اینگونه باشد.

آوای خزر: تا به حال شده کسی به شما مراجعه کند و شما نتوانید مشکل او را تشخیص دهید و به راحتی به او بگویید من نمیدانم یا بلد نیستم؟

بله، قطعا چه بنده و تمامی همکاران محترم، عالم به تمام مشکلات بیماری نیستیم و بنده در چنین مواقعی سعی میکنم از همکاران در سطح بالاتر در ساری و تهران کمک بگیرم.

آوای خزر: آیا تا به حال پیش آمده حتی در مجالس و مهمانی ها به شما مراجعه کنند و مادران، بیماری اطفال خود را با شما در میان بگذارند؟

بله، خیلی از این موارد پیش آمده حالا چه در مجالس و چه در خیابان ها هر جایی بنده را ببینند مشورت می گیرند.

آوای خزر: آیا به کارهای خانه هم رسیدگی می کنید؟

بله، چه در زمانی که همسرم در قید حیات بودند و چه اکنون که جای خالی او در خانه احساس می شود کارها را به تنهایی انجام می دهم، اما صرفا برای تهیه غذای ظهر بچه ها به من کمک می کنند.

آوای خزر: بزرگترین آرزوی شما چیست؟

در درجه اول سعادتمندی و رضایتمندی همشهریان، هموطنان و انسانهای نیک این مملکت عزیز است.

آوای خزر: اگر بر فرض محال، دارویی کشف شود که دیگر هیچ بیماری در دنیا نباشد و کار و کسب شما تعطیل شود چه حسی دارید؟

ایده اصلی ما، سلامت و رضایتمندی همه مردم است حالا چه آن دارو بیاید یا چه بسا نیاید!

آوای خزر: واژه کودک را در یک جمله تعریف کنید:

کودک موجودی زیبا، دوست داشتنی و وسیله رضایتمندی پدر و مادر و هر بیننده‌ای است.

آوای خزر: حرف پایانی شما:

در رابطه با برخورد مردم با پزشکان و یا برخورد پزشکان با مردم لازمه امر این است که با علاقه و احترام نسبت به یکدیگر رفتار شود.