به گزارش آوای خزر به نقل از قرارگاه رسانهای راهیان نور سپاه کربلای مازندران، وقتی خاک، خاک مقتل شهدا باشد دل هر زائری را به ماندن میخواند و زائران راهیان نور مازندرانی در آخرین جمعه سال با تربتی که بوی چادر خاکی حضرت زهرا(س) می دهد بر خاک شلمچه بوسه زدند و مقتل شهدای یاران امام شهدا را با اشک چشمانشان غبارروبی و عطرافشانی کردند.
اگر کلمهای یا واژهای یافت شود که هر زائری غروب معروف و دلگیر شلمچه را به تصویر کشد آنهم "کربلا " است.
کربلایی که شهدا برای رسیدن به آن سر از پا نمی‌شناختند و برای جانبازی در رکاب امام شهدا از هم سبقت می‌گرفتند.
نسیمی که از پرچم گنبد ارباب بی‌کفن به سمت شلمچه میوزد همان بهاری است که عالم منتظر آن است . نجوای زمین و آسمان از چشمهای به راه زائران و پاهای سرگردان صحرا اینگونه به گوش میرسد که " آیا وقت آن نرسیده مسیحای موعود سر رسد؟ و يُحْيِي‌الْأَرْض بَعْد مَوْتهَا..."
غروب شلمچه را نیز باید در غربت جانسوز سیدالشهدا(ع) دانست. غروبی که سرخی‌اش به رنگ خون شهداست همچون پرچم خون رنگ گنبد سالار شهیدان که قرن هاست فریاد "این المنتقم" را به گوش عالم می‌رساند.
زائران راهیان نور مازندرانی در آخرین جمعه سال در غروب شلمچه که خورشیدی است بر سر نیزه با نوای« لبیک یا حسین(ع)» با تجدید عهد تاریخی با امام زمان خویش و آرمان های شهدا پیمانی دوباره بستند و از خدا خواستند که امسال سال ظهور باشد.
انتهای پیام/ 1354
